Gisteravond het volgende mooie gesprek mogen voeren met een client die 2 weken geleden een sessie bij mij heeft gehad. Haar thema tijdens de sessie was het verminderen van het onrustige gevoel wat ze eigenlijk de hele dag heeft sinds haar relatie gestrand is. Ook wilde ze niet steeds het belang van anderen voorop zetten. 

Ik stelde haar de vraag, welke veranderingen ze bemerkt heeft sinds de behandeling? Ze geeft aan dat ze goede gesprekken met haar ex heeft gevoerd over de opvoeding van hun nog 1 jarige zoon. Alles kon besproken worden, zelfs de invloed van opa's en oma's. Op hart niveau konden deze 2 mensen elkaar weer vinden zonder in de verwijten en de beschuldigingen te verzanden. Beiden voelden zich gezien en stonden open naar de ander. Hoe mooi is het als 1 van de 2 de stap zet om op energetisch niveau een verandering te willen en daarmee aan de gang wil gaan. Ik help die persoon bij het realiseren van die verandering. In 1 enkele sessie is er al enorm veel resultaat behaald en is de onrust weg. 

2 mensen die veel voor elkaar betekend hebben, staan weer open naar elkaar. Mijn client ziet zelfs weer mogelijkheden om de relatie uit te bouwen met haar ex. Ik ben trots op het resultaat wat zij bereikt heeft.

Ik maak zoveel mooie ontwikkelingen mee bij de mensen die bij mij langs komen voor een sessie. Neem nu een zeer sportieve vrouw die gek is op sporten en bewegen. Ze heeft alleen totaal geen plezier in zwemmen. Is zelfs bang als haar gezin aan het zwemmen is. Zelf koelt ze nog liever af onder de douche dan dat ze het zwembad of de zee in gaat. 

Angst is echt een emotie van het onderbewuste van ons. Met ons verstand snappen we gewoon niet waarom we reageren zoals we reageren. Zo ook bij haar. Ze krijgt een heel angstig en naar gevoel als het maar over zwemmen gaat. 

Een paar dagen voor haar vertrek naar Mallorca hebben we er in een sessie aan gewerkt. Ik kreeg op haar eerste vakantiedag een appje met de inhoud dat ze zo het water in gegaan is en onbezorgd is gaan zwemmen. Dagen later meldt ze mij dat ze zelfs heeft leren duiken van de kant. Een heel mooi en snel resultaat. 

Heb jij ook een angst waar je door belemmert wordt? Neem contact met mij op en wellicht na 1 sessie is het geen belemmering meer.

Onlangs kwam een hele pientere jongen van 10 jaar bij mij langs. Zijn moeder heeft contact met mij opgenomen nadat ze van een collega gehoord had over de goede resultaten die een behandeling bij mij hadden opgeleverd. Alle overige behandeltrajecten hadden de jongen niet zoveel gebracht en hij werd eigenlijk steeds ongelukkiger. 

Vanaf een jaar of 4 had zijn moeder de verandering bemerkt en is het eigenlijk steeds erger geworden. De jongen vroeg zich regelmatig af wat er voor gelukkigs voor hem is aan het leven. Heeft het leven eigenlijk wel zin..... 

Je hart breekt als een jong leven zo worstelt met zijn leven. 

Ik ging met hem aan de slag. 

Het belangrijkste onderdeel van de behandeling was dat hij zichzelf toeliet om te zijn zoals hij is, namelijk de pientere slimme jongen. 

Hij had zich in de afgelopen jaren, zo vaak aangepast aan wat anderen van hem verwachtten, zodat hij in de knoei is gekomen met zijn eigen identiteit. Zijn ferrari auto die moet manoeuvreren door de smalle aangelegde straatjes. Zich altijd maar van zichzelf in moest houden. Op school gaat het dan prima en kleur je netjes tussen de lijntjes. Maar het tast je eigen kracht en identiteit enorm aan. 

Nu in de brugklas kwam hij in de knoei met zijn eigen ik. 

Wat we ook aandacht hebben gegeven is, hoe hij zichzelf zag in het gezin. Deze jongen wilde met zijn zelfstandigheid alles al helemaal zelf doen. Zag zichzelf daardoor niet echt meer als kind van zijn ouders. 

Hij hoeft het nog helemaal niet allemaal alleen te doen. Zijn ouders zijn er met hun liefde, inzicht en ervaring altijd voor hem. Zich daar voor openen, geeft hem al tijdens de behandeling een mooi inzicht dat dat niets afdoet aan zijn zelfstandigheid. Hij kan nog net zo zelfstandig zijn als hij zichzelf ook gewoon als kind mag zien. 

Dit gaf gelijk al rust.

3 weken later krijg ik een mooi berichtje. Hij is zoveel blijer en gelukkiger. Hij wordt door iedereen gezien als de pientere wijze jongen. School biedt aanpassingen  en hulp en de ouders merken  meer rust in het gezin. Wauw! wat een stappen hebben deze jongen en zijn ouders gemaakt. Alles lijkt nu samen te komen zodat hij vol vertrouwen zichzelf verder kan ontwikkelen.

Voorgeboortelijke ervaringen wat moeten we daar eigenlijk mee? We zitten in onze moeders buik. Wat maken we dan mee, wat slaan we op en verwerken we wel of niet?

Dat wat we meemaken, krijgen we daar ook emoties bij? Kunnen we dat wel als we nog in ontwikkeling zijn? Allemaal vragen waar we eigenlijk geen antwoord op kunnen krijgen. Wetenschappelijk onderbouwen is helemaal lastig. 

Dan krijg ik in mijn praktijk kinderen en volwassenen die niet durven te leven, zich enorm eenzaam voelen en eigenlijk het niet waard vinden dat ze leven. 

Enorme gevoelens die kunnen leiden tot faalangst, angst, gebrek aan zelfvertrouwen, het zich niet veilig voelen, en/of het gevoel hebben dat je niet goed genoeg bent. Bij kinderen zie je het vaak ook aan hun gesteldheid en hebben deze kinderen regelmatig grote eetproblemen en/of slaapproblemen. 

Tijdens de behandeling komt dan heel duidelijk naar voren dat in aanleg deze cliënten niet alleen zijn geweest tijdens de zwangerschap van de moeder. Er zijn dan meer dan 1 vruchtjes geweest in de eerste fase van de zwangerschap. Het andere vruchtje is na een bepaald stadium niet verder ontwikkeld en 1 wel. Dat ene vruchtje ontwikkelde zich goed en is dan de mens geworden die bij mij langskomt en wat niet snapt waarom het zich zo voelt.

Het onderbewuste van ons weet dat wel heel goed en koestert de herinnering aan de eenheid die het ooit was. 

Op het moment dat dat beeld tijdens de behandeling neergezet wordt, krijgt de cliënt heel sterk het gevoel dat hij/zij bij die ander hoort te zijn en voelt zich weer compleet. Krijgt het gevoel waarom mocht ik wel leven en jij niet. Ik doe zo mijn best om ook voor jou te leven, maar het lukt mij niet goed. 

Belangrijk is dan dat de cliënt ziet dat het niet geboren kind compleet tevreden is met hoe het gegaan is en dat het de ander een heel rijk en gelukkig leven gunt. De cliënt kan en wil dan vanuit dat beeld volledig kiezen voor het leven en voelt dat dat goed is. 

Hoe merkt de cliënt na een aantal weken dat er stappen gemaakt zijn? Kinderen durven weer te eten en te slapen. Gaan groeien en spelen vol overtuiging. Volwassenen ervaren hun eigen kracht en gaan opkomen voor wat zij willen en vinden. Men staat positiever en luchtiger in het leven en kunnen volledig zichzelf zijn. Bij kinderen kunnen de moeders heel vaak bevestigen dat er in de eerste fase van de zwangerschap een kleine bloeding is geweest. En in een enkel geval is zelfs bij de bevalling aangetoond dat er nog een kindje was. In het geval van IVF worden er in bijna alle gevallen meer dan 1 vruchtje teruggezet en niet allemaal groeien ze uit tot gezonde kinderen. 

Nu is het niet zo dat iedereen die faalangstig is of niet op zichzelf durft te vertrouwen of problemen heeft met wat dan ook, in aanleg mogelijk een meerling is geweest. Ik wil hiermee alleen aandacht vragen voor dat dit in enkele gevallen ook kan spelen. En als je dit bovenwater krijgt, je als mens veel meer rust ervaart.  

Ervaar jij herkenning in wat ik hierboven schrijf en wil je ook volledig het leven wat voor jou bedoeld is, nemen. Ik begeleid je er graag bij. 1 sessie is in veel gevallen voldoende.

Ik heb in de praktijk al veel mensen met TR-EMI, wat nog krachtiger is dan EMDR, van hun trauma en PTSS afgeholpen. Vooral heel krachtig in combinatie met Neuro Emotionele Integratie en NLP.

Van trauma's opgelopen in het ziekenhuis, alles wat gezien is en niet verwerkt, pesten op school, ruzie tussen ouders en nog veel meer.

EMDR werkt ook heel goed om een positieve beleving en zelfvertrouwen neer te zetten.

Wat kost het een energie als het voor jou zo belangrijk is wat de mening van anderen is over dat wat je doet, zegt en zelfs bent. Eigenlijk stel je een deel van je zelf, dat autonome deel, buitenspel. Het mag niet mee doen als je actie onderneemt of een beslissing gaat nemen. Hoe hard het ook in jou roept…. er wordt niet naar geluisterd. Dat wat je denkt dat anderen er van zullen gaan vinden vormt jouw mening en bepaalt wat je gaat besluiten, gaat doen of gaat zeggen. Is dat wat jij denkt dat anderen er van gaan vinden wel een beeld dat klopt? Heb je het getoetst? Of wordt dit beeld gevoed door je onderbewustzijn. Een zelfvertrouwen wat niet altijd even actief aanwezig is en wat er voor zorgt dat je het veiliger vindt om te bedenken wat anderen er van zullen gaan vinden. 

Hier kan je heel erg moe van worden, kan je uitputten. Je leeft je leven dan niet vanuit je eigen kracht maar zoekt de kracht buiten jezelf. Kan jij je voorstellen dat je besluiten kan nemen volledig vanuit je eigen kracht en vertrouwen? Ik kan mij dat heel goed voorstellen en het is een cadeau aan jezelf als je dat toelaat. Laat dat autonome deel in jou mee denken en vanuit lef je steunen bij wat je wilt doen. Gaat dat nog niet altijd even makkelijk, vraag dan terugkoppeling om het beeld dat je hebt te toetsen. En vooral wees mild naar je zelf. Belemmert het jou nog steeds en wil je er wat aan doen, maak een afspraak dan gaan we er samen mee aan de gang.

Wat ik merk is dat bepaalde problematieken in mijn praktijk  tegelijk komen. Nu helaas een aantal clienten die worstelen met verwaarlozing in hun jeugd en wat dat met hun doet nu ze ouder zijn. Verstandelijk prima een plek te geven maar in het onderbewustzijn levert het littekens op en zorgt het ervoor dat er op een stressvolle manier gefunctioneerd wordt. Continu op je hoede zijn en zaken volledig onder controle willen hebben, zorgt voor uitputting. Zowel fysiek als mentaal. Het onder ogen zien van hoe het was en het accepteren wat er gebeurd is en niet gebeurd is, geeft ruimte om te helen en in vrijheid jezelf te zijn. In 1 sessie vallen dingen op hun plek, is acceptatie mogelijk en kan de eigen kracht weer aangewend worden voor heling en ontwikkeling. Mooi wat ik met NEI en familieopstellingen kan bereiken.

In de afgelopen 3 dagen drie mensen behandeld. Bijzonder dat drie hele verschillende behandelingen in essentie eigenlijk hetzelfde zijn. Mag en kan ik zijn wie ik eigenlijk ben? 

De oorsprong zo van elkaar verschillend met maar 1 doel, ik wil zijn wie ik eigenlijk ben. 

1 client heeft al heel erg jong de liefde voor het leven, zichzelf en de wereld weggestopt, waardoor het haar beperkt in het dagelijks leven en haar ontwikkeling. Ze ervaart dit en het maakt haar letterlijk ziek. 

Een andere client heeft heel goed naar het gevoel, niet zichzelf te mogen zijn, geluisterd en ze is druk bezig dit te ontdekken en er van te genieten. Wat onwennig leert ze nu hoe ze dicht bij zichzelf kan blijven en toch haar eigen ontwikkeling kan blijven stimuleren. 

En heel mooi was het dat ik een kind van 14 mocht begeleiden wat echt voelt dat het zoveel wijzer is dan die 14 jarige puber. Heel diep van binnen voelt dit kind wie hij eigenlijk is en hoe hij zich wil ontwikkelen. Alleen leidt dit in het 14 jarige leventje op dit moment tot angst en onzekerheid. Want de zorg en angst om afgewezen te worden of er niet bij te horen is voor heel veel mensen heel bepalend in hoe men zich ontwikkeld. Zo ook voor deze puber. Maar de wil om zichzelf te laten zien is sterker en vol zelfvertrouwen wil hij steeds meer van zichzelf laten zien. 

Het is het thema van mijn filosofie en wijze van werken. Wat weerhoud jou van jezelf te ontwikkelen en te zijn zoals je werkelijk bent?

De jaarwisseling, een avond waarop we traditiegetrouw terugkijken op het afgelopen jaar en ons voornemen om in het nieuwe jaar  dingen anders te doen. Waarom doen we dit met z'n allen alleen op oudejaarsdag? Is het niet zo dat we beter dagelijks terug kunnen kijken op het verloop van de dag, wat we gedacht, gedaan en niet gedaan hebben. En is het dan niet mooier om voor de dag van morgen voor te nemen wat we die dag anders willen doen of denken? Leven in het nu en verantwoordelijkheid nemen voor het nu. Dat is voor mij Leven met een hoofdletter L en de kracht in mij volledig te benutten.

Kan je je haast niet voorstellen. Elke dag heel erg bang zijn. Bang om dood te gaan. Als je dan ook nog lichamelijke klachten hebt, beheerst die angst je leven. Wat kunnen oorzaken zijn voor een allesbeheersende  angst om dood te gaan? Dit kan een niet verwerkt gevoel zijn waarmee je geboren bent. Het gevoel dat je niet op je lijf kan vertrouwen. Dit gevoel, de herinnering, is niet realistisch en werkt je tegen om het leven, te leven zoals het bedoeld is en zoals je het graag wilt. Met NEI kan ik je begeleiden en zo de oorsprong van de angst duidelijk krijgen. Deze angst die eigenlijk maar 1 taak heeft, en dat is, goed voor je zorgen, kan je vervolgens loslaten. Mooi is het als de client dan 3 weken later meldt dat hij/zij zich verwondert dat die angst niet meer zo beheersend is en eigenlijk dat die vervelende gedachten steeds minder aanwezig zijn. Het lukt de client zelfs om onbezorgd te genieten.

Een kind kan in een bepaalde fase van zijn of haar leven, ineens overvallen worden door gevoelens die een kind niet kan verklaren. In mijn praktijk kwam een jongen, net aan het begin van de puberteit die echt overvallen werd door intense verdrietige buien. Deze buien hadden totaal geen oorzaak. Kwamen zomaar en duurden steeds langer. Samen hebben we onderzocht waar de buien door veroorzaakt werden. De diepe band met zijn moeder, zijn enorme sensitiviteit en het leed in de wereld brachten hem enorm uit balans, vooral zo aan het begin van de puberteit. Daarnaast hebben we het gezin waar hij in geboren is opgesteld. Het beeld van Papa, Mama 2 kindertjes die niet levend geboren zijn en zijn eigen plek als jongste van 3, gaven hem rust. Hij zag zijn plek in het gezin. Niet als enigst kind maar jongste van 3 kinderen. 

Twee weken later hebben we even contact gehad en vertelde hij mij dat hij in de eerste week nog wel verdrietig is geweest maar dat het veel minder intens was en al een week niet meer was voorgekomen. Hij beleefde nauwelijks nog stress door de week en voelde zich veel prettiger.

Ieder kind komt in zijn tienerjaren in de puberteit. Een hele rare periode waarbij je lijf verandert en je je heel vaak anders voelt en niet weet waarom. Een periode waarin je je als puber heel alleen, onzeker, verloren en negatief kan voelen. Heb je nu in je basisschool periode nare ervaringen gehad, bijvoorbeeld als je gepest bent, dan wordt je wel heel erg onzeker en kan je een negatief zelfbeeld ontwikkelen. Wat je ouders dan ook tegen je zeggen, je gelooft het toch niet. In de afgelopen periode 1 mooie jonge vrouw in de praktijk gehad. Beschadigt door onverwerkte nare situaties in de basisschoolperiode. Wat moet je dan met een NEI sessie bij zo'n vreemde mevrouw? Misschien wil ik er wel helemaal niet van af want ik krijg nu heel veel fijne en zorgende aandacht van mijn ouders. Dit mechanisme en het instant houden van een situatie gebeurd niet bewust maar is een noodmaatregel van het onderbewustzijn. Behandelen van deze jonge vrouw was niet mogelijk op dat moment. Voorgesteld om de moeder te behandelen want bepaalde pijnpunten bij moeder kunnen extra getriggert  worden door hoe de dochter zich voelt en de situatie. Het behandelen van die pijnpunten leidt er toe dat moeder anders reageert in situaties waardoor de dochter geholpen wordt in het zelf anders omgaan met wat er gebeurt.  Vandaag bericht gekregen dat de moeder enorm blij is met wat we behandeld hebben en de dochter veel positiever en gelukkiger is. De eerste stapjes voor die mooie jonge vrouw zijn gezet.

En dan zoekt een moedige vrouw contact met mij. Ze heeft een heel zwaar ziekbed en wil heel graag samen met mij dat stuk levensvreugde weer leren zien. Ze wil nog genieten van de kleine dingen die ze meemaakt. Hoe kan je dat als je continu in angst bent en een getraumatiseerd ziek lijf hebt? Je wordt geleefd van onderzoek naar gesprek met weer een arts. Elk uur moet je je medicatie slikken. 

3 mooie ontmoetingen met haar gehad waarin we samen de angst een plek hebben gegeven en weer naar de stralende momenten die er nog zijn, durven te kijken en te omarmen. Ze heeft weer contact gemaakt met haar innerlijke kracht, de kracht die ze ook gebruikt heeft bij het opkomen voor haar kinderen. Nu, tijdens haar ziekbed, mag ze nog leren om dat voor haarzelf te voelen. Bij de laatste sessie vertelde ze mij dat ze die kracht voor haarzelf gevoeld had. Een heel naar onderzoek wilde ze niet meer en het gesprek om euthanasie voor te bereiden was gepland. 

Erg mooi om iemand in de laatste levensfase te mogen begeleiden. Ik wens haar en haar familie enorm veel kracht toe bij wat er allemaal nog op haar pad komt.

Leef je met angsten? 

Angst heeft een belangrijke functie voor jou. 

Dat deel van jou, wat de angst veroorzaakt, is echt heel hard bezig om jou veiligheid te geven. 

De angst zorgt ervoor dat je zeer alert wordt. Je lijf maakt adrenaline en cortisol aan.De adrenaline zorgt voor een verhoogde hartslag, verhoogde bloeddruk, aangespannen spieren, scherper horen en zien en ongekend veel kracht als het nodig zou zijn. 

In veel gevallen wanneer je angst ervaart, kan je zelf wel beredeneren dat je helemaal niet in een onveilige situatie zit. Dat je veel groter bent dan die spin of echt wel weer levend uit die lift komt. Toch ervaar je die angst, wordt je er door beperkt en maakt je lijf de adrenaline en de cortisol aan.  

Wil je die angst loslaten? Bekijk de angst eens vanuit de volgende vragen: 

Kijk eens wat die angst je wil vertellen. Waar komt de angst vandaan. Kijk of je de angst kan bedanken dat deze zo goed op je past. Als de angst een zelfstandig deel van jou zou zijn, wat zou je dat deel dan willen vertellen? 

Heb vooral mededogen voor  je zelf en bedank de angst dat deze jou behoedt heeft voor onveilige situaties. 

Het is goed als je je angst onder ogen durft te zien en actie onderneemt om hem los te laten.  Neem nu zelf actie! Ik kan je daarbij begeleiden.

Een andere kijk op Onderpresteren!

Je hoort en leest het veel om je heen, het gevaar van onderpresterende kinderen. Als ouder wordt je bang van het idee dat je kind mogelijk een onderpresteerder wordt of is. Want als je kind onderpresteert, kan het zich veelal niet ontwikkelen zoals het bij het kind past. Alle adviezen en begeleiding zijn er vervolgens op gericht om het kind moeilijker werk en meer uitdaging aan te bieden. Daarnaast wordt het kind begeleid bij eventuele faalangst en perfectionisme en leert het zichzelf te accepteren. Maar worden de problemen zo wel structureel opgelost? Is dit niet een tijdelijk lapmiddel? Ik behandel onderpresterende hoogbegaafden in mijn praktijk met een andere overtuiging. 

Carol S. Dweck heeft in haar boek ‘Mindset: the New Psychology of success’ na 20 jaar onderzoek aangetoond dat je opvatting over jezelf, de manier waarop je je leven leidt sterk beïnvloedt. 

Deze denkwijze kan dus bepalen of je de persoon wordt die je wilt worden en of je je sterk maakt voor de dingen die je waardevol vindt en of je die ook bereikt. 

Dit projecterend naar onze hoogbegaafde kinderen denk ik dan ook, dat bij begeleiding van onderpresterende kinderen gekeken moet worden naar welke denkwijze dan wel overtuiging het kind heeft aangenomen. Door deze denkwijze en/of overtuigingen kan het kind klem zitten in dat wat het doet en hierdoor wordt de ontwikkeling geremd. Deze overtuigingen zijn vaste denkbeelden die onbewust aangenomen zijn en in alle gevallen bepalen wat we doen en hoe we dat doen. Slechts 5% van wat we doen, doen we met ons hoofd en ons bewustzijn. De overige 95% wordt gestuurd vanuit ons onderbewustzijn. Dit onbewuste stuurt ons en daar hebben we met ons hoofd geen controle over. Denk aan angst, onzekerheid, verdriet, boosheid maar ook zelfvertrouwen, vrolijkheid en schrikken. 

Een slechte ervaring met het laten zien van zichzelf, hoe jong het kind ook is geweest, kan er voor zorgen dat een kind van zichzelf vindt dat het dom is en vooral zijn intelligentie niet mag tonen. Onbewust acteert het kind daar naar - ook al weet het kind dat het ergens goed in zijn meer oplevert - en kiest het onbewuste van het kind voor de veilige en vertrouwde weg. Hieraan kunnen hele diverse (onverwerkte) emoties aan ten grondslag liggen. Elke vervolgervaring geeft het kind weer de bevestiging dat het zichzelf vooral dom moet vinden. 

Wat in de praktijk ook veel voorkomt, is dat een kind overtuigd is dat het dom is door een verstrikking. Een verstrikking is bijvoorbeeld dat een kind uit liefde voor zijn ouders nooit slimmer wil worden dan zijn ouders. Dit doet een kind echt niet bewust en als ouder vind je dit onzin, maar het gebeurt op onbewust niveau toch en het beperkt wederom de ontwikkeling van een kind. Ook hier kunnen hele diverse overtuigingen aan ten grondslag liggen. 

Als laatste wil ik nog de factor zelfvertrouwen benoemen. Er zijn enorm veel factoren die bepalend zijn of een kind in alle vrijheid en veiligheid zijn zelfvertrouwen kan voelen en uitbouwen. Dominantie in het gezin, afkeuring van gedrag of de persoon of het onbewuste gevoel er niet te mogen zijn, zijn factoren die niet positief bijdragen aan het ontwikkelen van het zelfvertrouwen.  

De opvoeding en de begeleiding door school kunnen het zelfvertrouwen maken en breken. Als het zelfvertrouwen zich niet vrij kan ontwikkelen, ontwikkelt een kind zich niet zoals het bij het kind past. De overtuiging 'ik mag geen zelfvertrouwen hebben' is vele malen krachtiger dan dat we onszelf cognitief moed in praten. 

Begeleiding die aandacht heeft voor het onderbewustzijn en de vastgezette overtuigingen dragen succesvol bij in het ombuigen van belemmerende overtuigingen en dus het veranderen van de mindset: van fixed mindset naar growth mindset.

Ik werk vaak in sessies met mensen met systemische opstellingen. Een hele krachtige methode om inzicht te krijgen in wat de bron is van patronen die je belemmeren in dat te doen wat bij je past en bij  je hoort. Een systeemopstelling is erg mooi om mee te maken en om te begeleiden. Wat het precies is, wordt hieronder uitgelegd:

Mensen leven in sociale systemen. Behalve in de familie zijn we ook in het beroepsleven, of we nu zelfstandig zijn of werknemer aan een organisatie zijn verbonden, met andere mensen, groepen en organisaties verbonden.

Het systemisch denken en werken is gebaseerd op de ervaringen die zijn opgedaan in het werken met opstellingen. Daarin komen bepaalde wetmatigheden naar voren, die de relaties binnen een familiesysteem of een organisatiesysteem in hoge mate bepalen. Deze wetten van plaats, ordening en balans vragen dat ieder deel van het systeem zijn rechtmatige plaats inneemt, zijn taken vervult, erkend wordt, en dat niemand buitengesloten of vergeten wordt. 

Als dat het geval is, heerst binnen een familie een bepaalde stabiele harmonie. Op het niveau van het beroepsleven is men tevreden in en met het werk wat men doet en functioneert een organisatie optimaal effectief, zowel voor het welbevinden van de medewerkers als voor het bereiken van de gestelde doelen.

Binnen families en organisaties worden deze wetmatigheden echter vaak onbewust overtreden, waardoor 'verstrikkingen' ontstaan. Als de ordening en balans in het systeem eenmaal verstoord zijn, dan heeft dat verregaande gevolgen op alle systemische niveaus;

• binnen de familie uiten deze verstrikkingen zich onder andere in lichamelijke ziekte en psychische moeilijkheden van één of meer van de directe familieleden.

• In het beroepsleven leidt het voor het individu tot ontevredenheid, hoog ziekteverzuim, concurrentiegedrag, onzekerheid en moeilijkheden in het nemen van beslissingen. 

• Binnen kleinere en grotere organisaties leiden dergelijke verstrikkingen tot onduidelijkheid in het leiding geven, veelvuldig ziekteverzuim bij (sommige van) de medewerkers, het niet bereiken van professionele targets, conflicten tussen personen of afdelingen.

Met een systeem/familie opstelling krijg je inzicht in wat jouw rol in jouw specifieke systeem is en of er sprake is van verstrikking of verstoorde ordening dan wel balans. Dit inzicht geeft ruimte en maakt heling mogelijk. Daarnaast kan je middels interventies de balans en ordening herstellen. Kan erkenning, herkenning en acceptatie plaatsvinden waardoor je je eigenplek in het systeem kan innemen. Dit werkt helend voor jou maar ook voor het systeem. 

Wil je eindelijk afrekenen met oude patronen die je belemmeren om dat te doen wat bij je past en wat voor jou goed is, neem dan contact met mij op. Ik begeleid je graag om jou je rechtmatige plek in je systeem te laten innemen.

Hoe graag je ook van jezelf wilt houden en hoe vaak je dat ook tegen jezelf zegt, als je geboren wordt met de overtuiging dat je niet van jezelf mag houden, kan je het zelf niet zien, voelen en uitdragen. Soms komt dit gewoon omdat je zo overtuigd bent dat je lijf, gezondheid of je vitaliteit niet iets is waarop je kan vertrouwen. Vandaag 2 mensen behandeld die deze overtuiging meegenomen hadden van een vorig leven. Hoe toevallig.....

En dan ben je 18 jaar en vinden veel mensen en instanties dat je het zelf moet kunnen. Misschien vind je van jezelf dat je dat nog niet kan of is de druk die nu bij je ligt wel heel hoog waardoor je het niet meer ziet zitten. Mooi is het dan als ik daar handvaten voor kan geven. Dat je weer op jezelf durft te vertrouwen, hulp durft te vragen aan je ouders of zelfs je eigen kracht weer voelt.

Gelukkig zijn er ook mensen die ook al zien ze het leven niet meer zitten toch op zoek gaan naar mogelijkheden om die situatie te verbeteren. Met alle kennis en mogelijkheden die ik heb iemand toch weer het leven en geluk laten zien met als resultaat meer energie, lichter en positiever naar het leven kijken en weer dingen durven ondernemen. Mooi!

De afgelopen maand veel gewerkt met angstklachten en fobieen. Mooi dat ernstige hyperventilatie aanvallen na 1 behandeling weg zijn. Je ziet de mensen groeien in hun zelfvertrouwen, en hun rust, in dat ze hier op aarde mogen zijn....

Patronen herhalen zich vaak van overgrootouders, naar ouders en naar jou. Wat maakt nu dat dat zich herhaalt en dat het jou belemmert in dat te doen wat je wilt. En soms..... is het een hele oude herinnering die je met je meedraagt en die totaal niet functioneel is. 

Onlangs nog iemand tijdens een behandeling dit inzicht gegeven en vervangen door zelfvertrouwen en acceptatie. Deze oude herinnering heeft geen invloed meer op het hier en nu.

Als je kind niet lekker in zijn/haar vel zit... Durf ook eens naar jezelf te kijken. Wat geef jij onbewust door?

Ik heb onderstaand gedichtje gevonden wat het goed verwoordt. 

Als ik mij niet had gezien

Had jij niet kunnen groeien

Als ik mij niet lief durfde hebben

Had jij niet kunnen zijn

Als ik jou zie

Zie ik een stukje mij

en veel jij

Doordat ik durf te zien

en jij mag zijn

Groei  en durf

Durf te leven

Val en sta op

Groei in wijsheid

en in kracht

Mooi kind

Mag zijn