Levensvreugde in de laatste levensfase

En dan is daar een moedige vrouw die contact met mij opneemt.
Ze is ernstig ziek, haar lichaam uitgeput door een langdurig ziekbed, maar haar verlangen is helder: ze wil weer leren zien wat er wél is. Ze wil, ondanks alles, de levensvreugde weer kunnen voelen genieten van de kleine momenten die haar nog gegeven zijn.

Maar hoe doe je dat, als angst voortdurend aanwezig is en je lichaam getekend is door ziekte en trauma?
Als je van onderzoek naar artsgesprek leeft, en elk uur herinnerd wordt aan je situatie door medicatie en pijn?

In drie bijzondere ontmoetingen zijn we samen op zoek gegaan naar rust, vertrouwen en zachtheid.
We hebben de angst een plek gegeven, zodat er weer ruimte ontstond om te kijken naar de lichtpuntjes de momenten van warmte, liefde en verbinding die nog steeds aanwezig zijn.

Langzaam durfde ze weer te voelen. Ze maakte opnieuw contact met haar innerlijke kracht, diezelfde kracht waarmee ze haar kinderen altijd had beschermd en gesteund.
Nu, in deze laatste fase van haar leven, mocht ze leren die kracht ook voor zichzelf te voelen.

Tijdens onze laatste sessie vertelde ze dat ze die kracht daadwerkelijk had ervaren. Ze had een grens getrokken: een belastend onderzoek wilde ze niet meer. En ze had de moed gevonden om een gesprek over euthanasie te plannen vanuit rust, helderheid en eigen regie.

Het is bijzonder om iemand te mogen begeleiden in deze fase van het leven.
Om samen, juist daar waar het leven eindig lijkt, ruimte te vinden voor liefde, dankbaarheid en innerlijke vrede.

Ik wens haar en haar familie alle kracht en zachtheid toe voor de weg die nog voor hen ligt.

In mijn praktijk LeefKrachtig Zijn begeleid ik mensen ook in de laatste levensfase, om weer contact te maken met hun innerlijke kracht en levensenergie.
Want zelfs in kwetsbaarheid kan er nog vreugde, verbinding en betekenis zijn.